Marian van den Berg, altvioliste bij Het Gelders Orkest

Altvioliste Marian van den Berg, HGO:

“Gelukkig mag tegenwoordig iedereen trouwen. Door het openstellen van het huwelijk voor alle volwassenen in 2001 hebben we het recht achter ons. Ik heb ervan geleerd dat je moet volhouden. Je bent wie je bent. Neem de vrijheid om gelukkig te zijn op je eigen manier.”

“Tijdens mijn eerste jaar op het conservatorium, waar ik viool studeerde, hoorde ik dat je gratis een altviool kon huren. Ik was meteen geïntrigeerd: de altviool klinkt iets lager, meer sonoor en melancholieker dan de gewone viool. Het voelde meteen goed toen ik ‘m ging ophalen. De alt is iets groter, net als ik zelf, en matcht prima met de lengte van mijn armen. Hij past letterlijk en figuurlijk beter bij me.

Mijn viooldocent was er helaas niet zo blij mee. Hij zag liever dat ik me volledig concentreerde op de viool. Na mijn vierde studiejaar kon ik altijd nog kiezen, vond hij. Braaf, maar met pijn in mijn hart, bracht ik de altviool terug. Toch bleef het knagen. Ik voelde me een échte altvioliste en miste het instrument verschrikkelijk. Een paar maanden later heb ik ‘m stiekem opgehaald en ben ik weer gaan studeren. Het voelde alsof ik een oude liefde had teruggevonden.

Na een belangrijk vioolexamen heb ik aangegeven dat ik van studie wilde switchen. Het maakte me niet uit hoe, maar dit móest gebeuren. En uiteindelijk is het ook gelukt. Dat voelde als een enorme bevrijding. Als altvioliste ben ik volledig op mijn plek. Vanaf dat moment wist ik: je moet verstandig zijn met je hoofd, maar kiezen met je hart.”

Dubbelleven
“Over kiezen met je hart gesproken: ik ben getrouwd met een vrouw. Mijn ouders, weliswaar intelligente mensen, maar ook vrij christelijk (mijn moeder) en conservatief (mijn vader), waren aanvankelijk bepaald niet enthousiast over mijn voorkeur in de liefde. Homoseksualiteit strookte niet met hun achtergrond en opvoeding. Bovendien maakten ze zich zorgen over mij; ze voorzagen voor mij geen gemakkelijk leven. Dus deden we verder alsof het niet bestond. Ik ging een beetje ondergronds en leidde een dubbelleven.

Toen ik op mijn twintigste een charmant vast vriendinnetje kreeg, was het ineens geen punt meer. Ze werd thuis volledig geaccepteerd – en ik daarmee ook.

Gelukkig mag tegenwoordig iedereen trouwen. Door het openstellen van het huwelijk voor alle volwassenen in 2001 hebben we het recht achter ons. Ik heb ervan geleerd dat je moet volhouden. Je bent wie je bent. Neem de vrijheid om gelukkig te zijn op je eigen manier.”

Discipline: Interviews